Vrijdag 24 maart
We worden een uur later wakker dan gisteren. Fijn. Al is het nog steeds voor de wekker, aangezien we vandaag geen verplichten hebben in de ochtend, kunnen we rustig aan doen en staat de wekker dus niet heel vroeg. Al is het ontbijt hier doordeweeks maar tot 9.00 uur, dus staat de wekker uiteindelijk wel.
Rond 7 uur gaan we richting het ontbijt. Het is rustiger dan gisteren. De worstjes hebben plaats gemaakt voor bacon en er is ook een schaal met aardappelblokjes nu. We eten ons buikje weer goed vol. Inmiddels is het een stuk drukker geworden. Als we helemaal gereed zijn, gaan we weer terug naar de kamer. Eigenlijk willen we onszelf even heerlijk fris gaan douchen, maar als we de douchekraan aanzetten, blijft hij maar koud. Ofja, hij wordt lauwig, maar echt warm helemaal niet 
. Nou zeg. We lopen naar de receptie om dit door te geven. De receptioniste gaat de technische dienst bellen en laat via de telefoon weten wanneer hij langskomt. Maar na ruim een half uur hebben we nog steeds geen telefoontje gehad. Martijn belt naar de receptie en dan blijkt dat ze de boiler moeten resetten. Met een half uurtje zou het gefixt moeten zijn. Maar na drie kwartier is er nog steeds geen warm water. We besluiten om dan maar gewoon op pad te gaan, want hierop gaan wachten hebben we nu geen zin in.
Uiteraard geven we het weer door aan de receptioniste. Het blijkt een groter probleem te zijn en ze zijn er nog steeds mee bezig. Waarschijnlijk zou het gefixt moeten zijn in de middag. We geven aan dat we op pad gaan en dat we dan vanavond gewoon weer navragen hoe en wat.
Het plan vandaag is om naar Strawberry Fields te gaan in Central Park. In 1980 is John Lennon doodgeschoten voor zijn appartement (The Dakota Building) wat vlakbij het Central Park ligt. Na zijn dood werd als symbool voor de vrede ‘Strawberry Fields’ ontworpen op de plek in het park waar hij graag kwam. Eigenlijk vrijwel tegenover zijn appartement. We lopen naar de 40e straat waar we de blauwe metrolijn A nemen naar de 72e straat. Als we weer bovengronds zijn, zien we het gebouw waar het appartement van John Lennon was. Je ziet er totaal niets van dat hij hier gewoond heeft en dat hij hier doodgeschoten is. De interesse van een paar omstanders verraad dat het een bijzonder gebouw is. Ik ben niet de enige die hier foto’s van maakt.
Dan lopen we Central Park in en vrijwel meteen vinden we zijn gedenkplaats. Op de grond zijn allemaal kleine tegeltjes wat een rondje vormt, met in het midden het woord ‘imagine’.
We besluiten om het park richting het noorden te lopen om zo uit te komen bij The Solomon R Guggenheim Museum. Het is een behoorlijke wandeling, maar zo door het park is het absoluut geen straf.
Als we naar binnenlopen vragen we waar het toilet is, maar daarvoor dien je een entreekaartje te kopen. Nou zeg. Het is helemaal niet de bedoeling om naar binnen te gaan. Ik wil eigenlijk alleen even de prachtige architectuur van de buitenkant op de foto zetten én even naar het toilet. Maar helaas, dat mag dus niet. Op googlemaps zien we dat iets verderop, bij een metrostation, een Best Buy zit. Daarvan weten we in ieder geval zeker dat we daar naar het toilet kunnen. Het zijn een paar blokken lopen. Dan zijn we bij de Best Buy. De winkel ziet er erg rommelig uit. Overal dozen en veel door elkaar. Zijn we eigenlijk niet gewend van deze winkelketen. Helemaal achterin zijn de toiletten. We dienen hiervoor een code te hebben, maar toevallig komt er net een medewerker uit het toilet lopen. Hij opent ook de toiletdeur voor mij. Na ons toiletbezoekje lopen we de winkel nog even door, maar ik begin alweer wat last te krijgen van mijn rug en wil eigenlijk gewoon zitten. Laten we maar naar de metro lopen, want dan kan ik wellicht gewoon in de metro zitten.
Het plan is om met de groene metrolijn 4 of 5 naar Grand Central Station te gaan. We hebben ook wat honger gekregen en daar verwachten we eigenlijk wel dat er een soort foodcourt is. Gelukkig is het niet druk in de metro en kunnen we gewoon zitten. Bij Grand Central Station stappen we uit en lopen we eerst naar de grote hal. Dat ziet er altijd toch weer imposant uit.
Daarna lopen we een verdieping naar beneden. Daar is inderdaad een soort van foodhall te vinden. We lopen een rondje en besluiten dan om een hotdog te kopen. We nemen beide een Frankies Chicago Dog. Het enige jammere is dat we hier niet kunnen zitten. We lopen daarom maar naar een tafeltje en proberen de hotdog al hangend wat te eten. Maar dan zie ik ineens verderop iemand bij een tafeltje mét stoelen weglopen. Ik trek een sprintje en yes, ik heb het tafeltje kunnen confisqueren.
De hotdog smaakt erg goed. En voor onze rug is het ook echt te fijn dat we even kunnen zitten. Na bijna een half uur lopen we weer verder. We nemen de metrolijn naar Bowling Green, bij Battery Park. Ik had een tip genoteerd dat de Seaglass Carrousel erg leuk was. En dat was zeker niet gelogen. Wat grappig! Prachtige kleuren ook. Een ritje kost 6 dollar, laten we dat maar niet doen dan.
Omdat we nu ook dicht bij de Staten Island Ferry zijn, besluiten we om daar ook maar eens mee te gaan. Deze ferry is namelijk gratis en je komt hiermee vrij dicht langs het vrijheidsbeeld. Tip: blijf gewoon aan de achterkant van de ferry, want dan kun je prachtige foto’s van de skyline maken.
We lopen de terminal in, maar de ferry is nét weg. De volgende gaat om 15.00 uur, dat is een goed twintig minuten wachten nog. Gelukkig is er wifi, dus we vermaken ons wel. Iets voor 3 lopen we naar deur 1. Inmiddels heeft zich hiervoor een mensenmassa gevormd. De boot is uiteraard groot genoeg, maar we willen natuurlijk wel bovendeks aan de achterkant een plekje hebben. Dan mogen we de ferry op. Maar het is lastig om naar boven te gaan,.. waar is dat in godsnaam joh? Blijkt deze ferry geen boven te hebben. Hm, dan maar gewoon weer teruglopen naar achteren en beneden kunnen we een plekje vinden. Blijft toch leuk, zo’n boottocht.
Ook de bar met veel bieren op tap is dicht. Mèh, jammer. Wel is Levis open. Mooi, ik heb eigenlijk nog wel wat broeken nodig. Ik pak twee broeken van mijn maat en pas ze dan even. Zit helemaal prima. Top, geslaagd! Dan lopen we maar weer terug naar de terminal van de ferry. We zijn eigenlijk doodop. Vooral mijn rug wil niet meer. Op dit eiland hebben ze ook een brouwerij, maar dat gaat hem nu echt niet meer worden. Terug naar de kamer, even wat chillen en dan wat eten. Dat is ons plan nu.
Dan zien we dat we via het busstation meteen de terminal in kunnen lopen. Aha, zo hadden we dus naar de outlets gemoeten. Gewoon een verdieping hoger bij de terminal. We moeten even wachten op de volgende ferry. Ondertussen chat ik met Leen over onze afspraak voor morgen. Leen en haar man Roel zijn een paar jaar geleden richting Amerika gekomen voor haar werk. Dit zou een jaar of twee duren, maar inmiddels zitten ze al in jaar 3 (of 4?). Wij kennen Roel & Leen van het Alles Amerika Forum. Maar sinds facebook er is en veel Amerikagroepen heeft, is dat forum eigenlijk wat verwaterd voor ons (en vele andere). Erg jammer, want er zijn veel vriendschappen door ontstaan en de Forum Meetings waren echt iconisch! Gelukkig door social media houdt je toch wel contact met iedereen. Zo ook met Leen dus. Sinds ze in Amerika is, willen we eigenlijk al een keer meeten met elkaar. Zij zijn, net als ons, verzot op beerflights drinken en gaan ook verschillende brouwerijen af. Het eerste jaar woonden ze rondom New York, maar wonen nu al een tijdje rondom Philadelphia. Maar nu wij in New York zijn, komen zij morgen dus gezellig deze kant op en kunnen onder het genot van een hapje en drankje heerlijk bijkletsen. Zin in!
Eenmaal op de boot besluiten we om gewoon te gaan zitten binnen. De terugweg is toch minder spannend dan de heenweg. Je vaart dan met een grotere boog om het vrijheidsbeeld. Exact om 17.00 uur zijn we weer op Manhattan. Meteen lopen we naar de metro en kunnen ook meteen instappen. Dit metrostation bij Staten Island Ferry is het beginpunt van deze lijn.
Tijdens de rit richting Penn Station staat er ook een man in de metro die zich de longen uit zijn lijf schreeuwt met godsdienstige teksten. Hij lijkt wel een predikant. Jeetje zeg, mag het wat rustiger. Niet te doen joh. Na een paar haltes stapt hij uit. Fijn. Bij Penn Station stappen wij zelf ook uit en lopen dan terug naar ons hotel. Eenmaal terug op de kamer ploffen we neer op bed. Oh, wat is dat prettig. Even bijkomen. We merken dat we geen 20 meer zijn 
Martijn voelt of het douchewater nu wel warm wordt. Jaaaaa! 
En hij springt meteen onder de douche terwijl ik alvast een beginnetje maak aan het verslag van vandaag. Daarna spring ik ook onder de douche. Oh, wat is dat heerlijk voor de rug, dat hete water. Rond een uur of 7 vinden we het tijd voor een hapje eten. We besluiten om richting Olive Garden te lopen op Times Square. Als we net twee blokken gelopen hebben, ontdekt Martijn dat hij onze ‘extra’ telefoon niet mee hebben. Hierin zit onze Amerikaanse simkaart met Amerikaans telefoonnummer. Dat is altijd handig om te hebben als ze ons op de wachtlijst zetten. Je krijgt dan namelijk een sms als er een tafeltje vrij is. Goed, we lopen dus weer terug naar het hotel. Oh, en de voetjes en rug hadden het nog niet zwaar genoeg. Gelukkig is het iets gezakt door het rusten op de kamer, maar eigenlijk voel je al meteen als je gaat lopen waar wat pijn opkomen.
Als we de telefoon weer in de pocket hebben, besluiten we om een andere route te lopen naar Times Square en komen dan langs een Lot-Less winkel. Dit blijkt een verzameling aan goedkope kleding en andere prullaria te zijn. We zien daar erg leuke roestvrijstalen tumblers. Helaas hebben we nu geen tas bij ons. Wellicht van de week maar eens teruggaan.
Het is even zoeken waar het precies is, maar als we het gevonden hebben, horen we dat het een minuut of 15 wachten is. We gaan zitten op de stoelen bij de ‘to go area’, maar mogen meteen weer op staan. Tafel is al gereed!
Helaas is het geen plekje langs het raam, maar dat geeft niet. We bestellen een kan sangria en Martijn gaat voor de Chicken Marsala Fettuccine en ik voor de Chicken Alfredo. Eens kijken of het dit keer beter gaat dan onze laatste keer Olive Garden, in Branson. Oh, wat een ervaring was dat zeg. Maar we krijgen onze breadsticks en salade al vrij snel. Mooi, dat zijn in ieder geval al betere punten dan in Branson. Daar kregen we het gewoon niet.
Daarna volgt het eten. Het smaakt allemaal echt te lekker, maar we krijgen het niet op. Zo zonde. Meenemen is ook geen optie, want we hebben geen magnetron op de kamer. En koude pasta hebben we eigenlijk niet zo’n zin in. Op onze planning stond eigenlijk om nog een beer flight bij Yard House te nemen, maar we willen terug naar de kamer. Ons lichaam is weer op. Morgen wordt het een stuk slechter weer, dus kunnen we hopelijk écht rustig aan doen
Via 7-Eleven kopen we nog wat drinken. We worden aangesproken door een zwerver. Of we voor hem de twee sinaasappelen welke hij in zijn hand heeft willen betalen voor hem. Normaal zijn we niet zo voor ‘geschooi’ en geld geven we sowieso niet (want dan zijn we veel te bang dat het uitgegeven wordt aan drank of drugs), maar hij wil twee gezonde sinaasappelen nuttigen. Natuurlijk jongen, dat betalen we wel voor je. Hij is er helemaal blij mee.
Eenmaal terug op de kamer begin ik weer aan het verslag en kijken we ondertussen Indiana Jones op Paramount Network. Als de film afgelopen is, blijkt er nóg een Indiana Jones film te komen. Dat wordt Martijn blijkbaar te veel, want ik hoor dat hij achter me nu aan het slapen is. Zal ik hem zo maar eens wakker maken, want hij mag dit verslag met foto’s gaan uploaden. Ach goss 
Plan voor morgen is om richting de American Dream Mall te gaan. Het wordt toch niet zo’n heel mooi weer en dan is een overdekte mall wellicht goed te doen. Het winkelcentrum is in 2019 geopend, alsmede ook wat achtbanen in die mall. Dat klinkt wel iets voor ons dus! 