Woensdag 25 september: Williams (AZ) – Las Vegas (NV)
In de ochtend lopen we eerst nog door het kleine centrum van Williams. Zo vroeg op de dag is er nog weinig te beleven, maar er zijn al wel wat winkeltjes open. Bij het station van Williams staat een locomotief en ook daar lezen de Chinezen niet helemaal goed wat er op de trein staat ‘keep off’ lijkt me toch duidelijk zat. Maar nee dus.
Niet veel later worden er een aantal wagons aan vast gekoppeld en vertrekt de trein – leeg – uit het station. De ‘echte’ trein naar de Grand Canyon is vanochtend vroeg al vertrokken. We pakken onze spullen in en als we net voor de snelweg een tankstation zien, besluiten we om de auto weer vol te tanken. Maar ehm, de prijs is hier 3,99 dollar per gallon? In onze herinnering was dit in Williams zelf niet zo duur. We rijden dus weer in een goed drie minuten terug naar Williams en inderdaad. Daar is de prijs 2,89 dollar per gallon. Dat is toch wel even de moeite waard om er voor terug te rijden. Niet?
Hooverdam
Iets voor twee rijden we de parkeergarage bij Hooverdam in. Drie jaar geleden waren we hier ook, maar toen waren we te laat voor een tour. Dus dat willen we dit keer wél meepakken.
We kiezen voor de Power Plant Tour van 15 dollar per persoon. Je kunt ook de Dam Tour doen, maar deze kost meteen 30 dollar per persoon en dat voor maar twee stops extra. Als eerste zien we een film over het ontstaan van de dam. Hoe hard de mensen eraan gewerkt hebben. Maar liefst twee jaar lang hebben duizenden werknemers hiervoor ingezet met maar twee dagen per jaar vrij: Onafhankelijkheidsdag (op 4 juli) en kerst.
Daarna gaan we met de lift naar de turbineruimte. Hier legt de medewerkster uit hoe er stroom opgewekt wordt met de dam. Indrukwekkend groot allemaal.
Een half uur later gaat de groep welke de Dam Tour hebben verder en gaan wij weer terug naar boven. We bekijken het visitor center nog waar ook allerlei informatie en uitleg te lezen is en eenmaal buiten lopen we uiteraard ook nog even over Hooverdam zelf.
In een gebouwtje verderop luisteren we naar een presentatie, maar die is echt behóórlijk saai. Het doet ons denken aan de saaie diorama in Tombstone. Die stem, jeetje wat slaapverwekkend. We hebben moeite om de ogen open te houden. Daarna weer terug naar de auto. Het is buiten té warm om hier nog langer rond te blijven hangen.
Iets verderop stoppen we nog even zodat we de grote brug over kunnen lopen zodat we een mooi uitzicht hebben op Hooverdam.
En nog niets verder een snelle stop bij Lakeview Overlook.
Dan rijden we verder naar Las Vegas. Onze eindbestemming van deze vakantie.
Las Vegas
Rond 18.00 uur zien we ineens in de verte de grote hotels van De Strip opdoemen. Wat een prachtig gezicht. Volgens onze Tom nog een goed half uur rijden. Dat zou je eigenlijk niet zeggen. Het lijkt zo dichtbij.
Onderweg is het behoorlijk druk, maar om kwart voor 7 rijden we dan toch echt de parkeergarage van Treasure Island in. We besluiten om niet alles meteen mee te nemen, want uit eerdere ervaringen van Vegas Hotels weten we dat het een behoorlijk eind sjouwen is. Aangezien we vanavond ook nog weg willen met de auto, nemen we nu alleen de rugzakken en trolley mee.
Bij de zelfcheck-in stoppen we eerst een rijbewijs in het apparaat ter identificatie en daarna mogen we kiezen of we in een kamer met een kingbed of twee queenbedden willen slapen. Uiteraard kiezen we voor een kingbed. Daarna krijgen we de vraag of we voor 20 dollar per nacht willen upgraden naar een kamer met uitzicht op de strip. We denken er even over na en eigenlijk willen we dit wel. We blijven drie nachten, dus dat zou ons 60 dollar exclusief tax kosten. Wel of niet doen? Ach joh, kan ons het schelen, we gaan gewoon een keer voor die ‘experience’. We hebben nog nooit stripview gehad, laten we eens gek doen. Maar het apparaat zeurt dat de creditcard niet overeen komt met de naam. Uh? De naam is automatisch ingelezen door het apparaat vanaf het rijbewijs maar het kan zijn dat de volledige naam (Martijn) niet matched met met de afgekorte letters op de creditcard. Stom apparaat!
Wij besluiten om maar naar de reguliere incheckbalie te gaan. Nadat we de door de man achter de balie vriendelijk geholpen zijn met inchecken, vraagt hij of we een upgrade willen. Ja, dat willen we wel, maar de man vertelt ons dat dit ons 30 dollar per nacht extra gaat kosten. Uh? Het apparaat vertelde ons maar 20 dollar. Bedoel, 60 dollar in totaal of 90 dollar. Dat scheelt nogal. De man ratelt iets over dat het apparaat anders werkt dan bij de balie, maar vervolgens zegt hij erachter aan: maar het is goed, ik regel voor jullie een upgrade ‘for free’. Uh, hebben we dat nu goed verstaan? Zo heel veel extra hebben we er niet voor hoeven te doen, maar dit vinden we natuurlijk helemaal prima
We krijgen kamernummer 21097 toegewezen, in de West Wing en als we – na een zoektocht uiteraard – de kamerdeur open doen, zien we inderdaad dat we uitzicht hebben op de Strip. Wauw! Ik zeg: niets meer aan doen….
Texas Roadhouse
Het plan is om vanavond naar Fremont Street te rijden, maar we moeten ook nog ergens wat eten. We hebben deze vakantie nog helemaal geen ‘echte’ steak gehad, dus zoeken we het adres van Texas Roadhouse op. Deze blijkt op een kwartier afstand rijden te liggen, in de richting van Downtown (Fremont Street dus). Top. Onderweg is het minder druk geworden en parkeren we de auto rond tien over 7. Maar jeetje zeg, wat ziet het er druk uit. Buiten een hele kluit met mensen. De wachttijd blijkt 35 tot 45 minuten te zijn. We hebben geen zin om ergens anders te eten, dus ach… we wachten netjes af. Veertig minuten later zitten we aan een tafeltje. We bestellen beide vrijwel hetzelfde: een sirloin van 11 oz, medium-rare, de huissalade met blauwe kaas dressing en aardappel. Alleen gaat Martijn voor de gepofte versie en ik voor de puree. Het smaakt ons echt verrukkelijk.
Fremont Street
Daarna rijden we door naar Fremont Street en kunnen we nét de show in de straat van 21.00 uur meepikken. Wat ziet er dat toch fantastisch uit, zo op dat grote scherm boven je.
We lopen verder nog wat rond door de straat. Echt, alleen al om rare mensen te kijken is dit aan te raden.
Omdat het parkeren per uur 4 dollar kost, besluiten we om maar één uur te blijven, zodat we weer vroeg op de kamer zijn. Even een avondje rustig aan doen is ook wel eens lekker. Morgenavond duiken we de Strip op, maar voor vanavond even rustig aan. En echt nét voordat het nieuwe uur in gaat, betalen we 4 dollar parkeergeld. Zou toch zonde zijn om een minuut later 8 dollar te moeten betalen. Daar zijn we tenslotte Nederlanders voor
