Vrijdag 20 september: Los Angeles (CA)
De laatste keer (en dat was tevens onze eerste keer) dat we dit park bezocht hebben is in 2005 geweest. Hoogtijd om weer eens terug te gaan naar dit park. Het park heeft momenteel 17 werkende achtbanen. Zes daarvan hebben we er in 2005 gedaan. Dus nog genoeg voor ons te doen vandaag.
Een goed tien minuten voordat het park opent, staan we voor de ingang. Het lijkt erop dat het niet heel druk gaat worden. Mooi. Als het park om half 11 opent, lopen we eerst helemaal naar achteren. Maar dat gebied is nog niet helemaal opgestart. Al lijkt Batman The Ride het wel te doen. Dus lopen we daar maar als eerste heen.
Batman the Ride is een B&M Inverted Coaster. Eén van onze favorieten soorten. Maar hij schudt wel behoorlijk, heel smooth is hij niet meer. Of wij worden ouder, dát kan natuurlijk ook. Daarna lopen we naar Twisted Colossus. Een achtbaan van het merk RMC. Ofwel, hout met een stalen track. Ook al één van onze favorieten. We zijn er benieuwd naar deze baan en worden niet teleurgesteld. Wát een geweldige achtbaan! Het is oorspronkelijk bedoelt als een racing, maar is nu een Mobius coaster. Je doet beide tracks dus achter elkaar. We doen hem gewoon nóg een keer.
Vervolgens lopen we naar Scream. Die baan hebben we in 2005 al wel gedaan, maar het is een B&M Floorless Coaster en die vinden we nooit vervelend om te doen. Uiteraard stappen we voor in. Prima baantje inderdaad.
Dan krijgen we honger en bekijken we op de kaart waar we zin hebben om te eten. We belanden uiteindelijk bij “Food Etc”. Een soort foodcorner met Japans, Grieks en Mexicaans en we eten samen een heerlijke lunch van gyros met frietjes. Ook kopen we een souvenir beker welke je de gehele dag gratis kunt laten bijvullen met frisdrank.
Achtereenvolgens doen we de banen: Gold Rusher, Superman Escape from Krypton, Ninja en Tatsu. Superman hebben we al eens gedaan, althans… de rechter. Dus eigenlijk moeten we de linker nog. Maar net zoals destijds, er doet er maar eentje: de rechter! Martijn weet me te vertellen dat ze standaard maar ééntje kunnen gebruiken omdat de baan veel stroom verbruikt en als ze alle twee de banen gebruiken, dat het hele dorp dan leeg getrokken wordt van stroom. We belanden op de tweede rij en worden dan achteruit gelanceerd. Heerlijk! Ja, dat gaan we nog een keer doen, maar dan willen we op rij 4 terecht komen. Dat is achteraan. Of vooraan, net hoe je het bekijken. Je kijkt dan de diepte in op het moment dat je helemaal bovenaan even stil staat. Maar helaas, als we nog maar een paar beurten moeten wachten gaat hij in storing. Snel maar door.
Ninja is één van de weinige hangende banen van Arrow Dynamics die er nog zijn. Dus overslaan is geen optie. Leuk baantje verder, maar niet heel bijzonder. Dan door naar de B&M Flying: Tatsu. Leuke baan, al trekt hij echt behoorlijk wat G’s. Dat voel je enorm in je maag. Vooral de grote looping als je op rug ligt is erg intens. We moeten er echt even van bijkomen.
Dan door naar X2. Destijds heette de baan nog simpel: X. Alleen de theming is wat veranderd, waardoor het een ‘tweetje’ heeft gekregen. Destijds vonden we het een geweldige baan. Sterker nog, we waren toen nog zo gek om er bijna drie uur voor in de rij te wachten! Maar nu is het gewoon doorlopen. Wát een verschil. X2 is een 4th Dimensionale baan. Je hangt met het karretje naast de baan en dit karretje draait tijdens de rit ook nog eens verticaal rond. En dat voelt alles behalve prettig. Jeetje, wat is deze baan oud, schokkerig en wild geworden. Ik denk dat we hem nooit meer gaan doen!
Onze negende baan van vandaag wordt New Revolution. Een oude baan uit 1976 met werelds eerste looping. Leuke baan! Dan is het tijd om naar de kinderachtbanen te lopen. Want als je ‘achtbanen spaart’, dan sla je deze niet over natuurlijk. Helaas is Canyon Blaster in onderhoud, maar de Road Runner Express en Speedy Gonzales doet het wel. Voor de Magic Flyer zijn we te groot. Daar mogen geen volwassenen in.
Onze laatste achtbaan wordt Full Throttle. Een Premier Sky Rocket III. Een launch achtbaan. Hier staat de langste rij waar we gewacht hebben vandaag: een kwartier! De baan is echt ge-wel-dig!
Het park is open tot 18.00 uur en het is ‘nog maar’ 16.00 uur. Eigenlijk willen we richting hotel, maar ik wil toch nog kijken of we Superman op de vierde rij kunnen doen. Gelukkig hoef je niet weer helemaal naar boven te lopen (jeetje, wát is het park groot. Goed voor de stappenteller, maar het park ligt op een grote heuvel of iets dergelijks en loopt dus ook behoorlijk bergjes op en af). We gaan met de Helpful Honda Express. Het is maar een klein stukje, maar fijn dat het er is. Een soort kabelbaan. We gaan weer in de rij staan en wederom is er een storing. Jeetje. We besluiten om toch maar even te wachten en gelukkig, na vijf minuten is de storing alweer verholpen. En kunnen we plaatsnemen op de vierde rij. Leuk om hier de pretparkdag mee te eindigen.
Geen coasterbingo helaas. We missen er maar liefst vijf! Momenteel zijn ze nog bezig met het bouwen van West Coast Racers. We hoopten dat deze inmiddels wel geopend zou zijn, maar helaas. Daarnaast staat Apocalypse, maar is gesloten in verband met de bouw aan West Coast Racers. En dan missen we natuurlijk Superman de linkerkant nog. En de twee kinderbanen. Helaas heeft het park geen leuke shirts voor ons in petto en rijden we, via de Walmart, terug naar het hotel.
Vervolgens gaan we met de metro richting Downtown Los Angeles. Het centrum kent veel verschillende bierbrouwerijen, maar uiteindelijk belanden we alsnog bij een bierketen: Karl Strauss Brewing Company. Ze hebben hier ook kleinere (9oz) glazen dan de ‘normale’ 16 oz (473 ml). We beginnen met een hefeweizen en daarna kiest Martijn voor een bock biertje en ik ga voor Oktoberfest. Als eten gaat Martijn voor een bierhamburger en ik ga voor een gezonde optie: een grote kom met salade. Kip met avocado en blauwe kaas kruimels. Blijer kun je me niet maken met deze combinatie.
Na het eten lopen we een kwartiertje naar het noorden, want daar staat het gebouw van Disney Concert Hall. Een prachtig gebouw! Deze stond eigenlijk gepland om op de foto te zetten na Griffith Park, maar daar hadden we geen tijd meer voor.
Dan pakken we de metro weer terug naar het hotel. Wederom zijn we helemaal op als we terug op de kamer zijn.